Wstydliwa epidemia

Kilka wieków wstecz kontynent europejski nawiedziła wstydliwa epidemia – ludzie masowo zarażali się kiłą. W Polsce kiłę nazywano chorobą niemiecką lub francuską, we Francji kiłę określano angielską lub hiszpańską. W Rosji natomiast za jej roznoszenie obwiniano Polaków. Kiła miała też kilka bardziej finezyjnych nazw, określano ją np. chorobą sekretną, przypadłością dworską czy ospą miłosną.

Największa epidemia kiły miała miejsce w epoce renesansu, wynikało to przede wszystkim z dużej rozwiązłości seksualnej w tym okresie. Choroba była na tyle powszechna, że dotykała ludzi w każdej klasie społecznej, nawet królów i władców. Tę wstydliwą chorobę starano się leczyć na wiele sposobów, stosowano nawet rtęć. Lekarstwo wynaleziono jednak dopiero w XX wieku. Skutkiem kiły były przede wszystkim zmiany obyczajowe – ludzie zaczęli bowiem zwracać większą uwagę na stosunki seksualne i nie były już one tak przypadkowe.

Zaczęła też upadać prostytucja, co pogorszyło sytuację ekonomiczną.